Ergenlik dönemi, yaşam enerjimizin zirve yaptığı, aktifleşen hormonlarla birlikte bedenimizde değişimlerin oluşmaya başladığı ve yetişkinlikle çocukluk arasındaki geçişi oluşturan köprü yıllarıdır. Dış dünya ile tanıştığımız, hayallerin sınır tanımadığı, her alanda fikirler oluşturmaya başladığımız, farklı deneyimleri arzu ettiğimiz, yetişkin yaşamamımızın ana kararlarını adığımız yerdir ergenlik yılları. 

Ancak yaşamımızın ana kararlarını aldığımız bu dönemde; bireyin kendi özünden gelen hediyeleri desteklemek yerine, ayıplar, günahlar, elalam ne derler ve namus meseleleleri ile aile, toplum ve dinler ergen üzerinde baskı ve kontrol oluşturarak kendi özgür ruhuyla olan bağını kopartmaktadır. 

Kendi özgür ruhuyla bağı kopartılan ergen, öğretilen şartlanmışlıklarla yaşamaya başlar ve kendine ait duygularını dondurur, kendini farklı bağımlılıklarla hissizleştirir veya aşırı öfke ve isyan ile beraber ruhunun sesini engellemeyi öğrenir. Varoluş ile olan ilişkisi zayıflar, sonuç olarak ilişkilerinde, kariyerinde ve yaşamının her alanında varoluş amacını unutur ve potansiyelini tam olarak kullanamaz hale gelir.